Voetbal is een grote passie van mijn zus. Ze speelde voor de KNVB en ging zelfs richting het Nederlands vrouwenelftal, toen ze vanwege gescheurde kruisbanden moest stoppen met spelen. Daarna haalde ze haar papieren om coach te worden en inmiddels is ze assistent-trainer bij het vrouwenteam van ADO Den Haag.

Je hebt een Saul nodig om een David te zien opstaan. Dit zei een vriend eens tegen mij tijdens een zendingsreis. Op dat moment worstelde ik met erkenning. Er zijn immers altijd mensen die je niet zien staan of niets met jou te maken willen hebben. Toch moet je dan doorgaan om je bestemming te bereiken.

Zoveel mensen lopen rond met het idee dat ze buitengesloten worden. Ze komen in situaties terecht die hen dat gevoel geven. In mijn leven begon het al vroeg: de strijd om erbij te willen horen. Heel lastig, want hoe blijf je jezelf te midden van mensen die verwachtingen van je hebben?

Vroeger vond ik het best moeilijk om christen te zijn. Want als je er 'zo een' was moest je ‘offers maken’. Je mocht bepaalde dingen ABSOLUUT niet doen. En dat was best lastig, want je wilde er graag bij horen. Laatst vroeg ik aan mijn zoontjes: 'Jongens, wat vinden jullie lastig aan het christenzijn?'

De winter was op komst. Al jaren kriebelde het bij me om een keer te gaan snowboarden, maar ik durfde niet goed. Stel je voor dat ik iets zou breken! Ik kon toch moeilijk aan de andere kant van de wereld op een podium staan met een gipsen been!

Als er één opmerking is die ik vaak hoor, dan is het: 'Ik weet niet wat ik moet doen.' Misschien herken je dat gevoel wel. Je staat voor een keus en je wilt natuurlijk gaan voor het beste – maar hoe bepaal je wat het beste is?

In de Bijbel komt veel jaloezie en afgunst voor. Jozef werd door jaloezie in de put gegooid. Daniel werd door jaloezie in de leeuwenkuil geworpen. En uiteindelijk sloeg jaloezie Jezus aan het kruis. Wat hebben deze drie verhalen met elkaar gemeen? Inderdaad: de gunst van God, die duidelijk zichtbaar was op hen!

Als vader schep je graag op over je kinderen. Over wat ze doen en wat ze voor elkaar gebokst hebben. Ik denk dat dit alleen anders was bij Rachab, de hoer uit de Bijbel. Tijdens verjaardagen of feestjes zal haar vader niet begonnen zijn over ‘hoe goed’ ze was in wat ze deed…

In Matteüs 7 lezen we het verhaal van een dwaas die zijn huis op het zand bouwt en een wijze die zijn huis op de rots bouwt. “En de regen stroomde neer en de vloed kwam op…” Kennen jullie het liedje nog?