Jezus heeft gezegd dat Hij ons ‘vissers van mensen’ zal maken, maar dan moeten we wel vissen op een plek waar vissen zijn. Het lijkt er vaak op dat we vooral vissen in onze eigen badkuip. We hopen binnen de kerk nog een verdwaald visje tegen te komen.

Ben je bekend met het verhaal van de Emmaüsgangers? Twee mannen die méga-teleurgesteld waren in Jezus? Ze hadden al hun hoop op Hem gevestigd: Hij zou hun nieuwe koning worden; een koning die álles zou veranderen, beter zou maken. Maar het mocht niet zo zijn: Jezus werd aan het kruis genageld. Hij stierf. Wat nu? Hun droom lag aan diggelen!

Alles wat we doen, doen we uit genade. Klinkt wat cliché, en toch is het heel makkelijk om die krachtige boodschap uit het oog te verliezen. Ik vind de uitspraak van Jezus in Lukas 7 daarom zo mooi: ‘Waarmee zal ik de mensen van deze generatie vergelijken?

De gelijkenis van de talenten kennen we allemaal. Een man ging op reis en gaf zijn geld in beheer bij zijn dienaren. Ze kregen de opdracht om met dit geld handel te drijven en hun talenten te vermenigvuldigen. Bij zijn terugkeer riep de man zijn dienaren ter verantwoording.

Op een dag gaat Jezus naast de offerkist in de tempel zitten en kijkt persoonlijk mee hoeveel iedereen erin stopt. Stel je voor dat jouw dominee dat zou doen! Wij zouden zeggen: dat gaat hem niks aan. Maar Jezus kijkt ongegeneerd mee. Aan het einde van de dag trekt Hij de volgende conclusie: bijna iedereen heeft gegeven vanuit zijn overvloed, behalve de weduwe. Zij gaf alles wat ze had. Het waren maar een paar muntjes, maar Jezus keek naar haar hart en wist dat ze eigenlijk alles gaf.

Het Bijbelgedeelte over Petrus’ bevrijding uit de gevangenis is voor mij een enorme bemoediging. Zijn we in de problemen? Dan bidden we. Bidden we? Dan grijpt God in. Grijpt God in? Dan kunnen we het nauwelijks geloven en beginnen we te redeneren. Doen we dan toch open? Dan staat het wonder (in dit geval: Petrus) voor de deur om ons te vertellen wat er gebeurd is.

Wat moet dat bijzonder zijn geweest, de wonderbare spijziging! Marcus schrijft dat er zo’n vijfduizend mannen waren, vrouwen en kinderen niet meegerekend. Er waren dus misschien wel twintigduizend mensen. Toen die honger kregen, zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘Geven jullie hen maar te eten.’ Zij antwoordden: ‘We kunnen in deze buurt nooit zoveel brood halen!’ Maar Jezus had een plan. Hij liet de mensen in kleine groepjes zitten en vroeg: ‘Wat hebben jullie dan wél?’ Ze hadden vijf broden en twee vissen.

Ken je het verhaal van Petrus die door een engel bevrijd werd uit de gevangenis? Toen ze voorbij de wachtpost waren, opende zich een grote ijzeren poort. Ik noem dit altijd de eerste ‘automatische draaideur’ van de geschiedenis! Eenmaal buiten liepen ze één straat verder, waarna de engel Petrus opeens achterliet.

We kennen de uitspraken van Jezus over twijfel. 'Och, twijfelaar', zei Hij, 'waarom heb je zo weinig vertrouwen in Mij?' (Matteüs 14:31 HB) En in Marcus 11:23 zegt Jezus: ´Als iemand tegen die berg zegt: “Kom van je plaats en stort je in zee,” en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren.’ Dit suggereert dat twijfel in de weg zit voor onze doorbraak. Daarom hebben we het er maar zo min mogelijk over.