Petrus is ten dode opgeschreven. De nacht voordat hij terechtgesteld wordt, ligt hij te slapen in de gevangenis: tussen twee bewakers in en aan twee handen geketend. Best bijzonder, want: wie slaapt er nu als je de dood in de ogen kijkt? Opeens verschijnt er een groot licht: een engel! Maar Petrus ligt zo diep (!) te slapen dat hij niet wakker wordt. De engel moet hem wakker schudden!

Toen Petrus met hulp van een engel uit de gevangenis ontsnapte, ging hij naar het huis van Maria. Een groot gezelschap kwam daar bij elkaar om te bidden: ‘O Heer, doe iets! Bevrijd Petrus!’ Nadat hij had aangeklopt, kwam het dienstmeisje Rhode aan de deur. Ze was van plan open te doen. Maar toen ze de stem van Petrus herkende, werd ze zó enthousiast, dat ze helemaal vergat open te doen.

De meesten van ons vinden dat liegen niet mag. Maar hoe zit het met een leugentje om bestwil? De waarheid kan zo hard zijn, dat je iemand kwetst als je eerlijk bent. Daarom verzinnen we soms halve waarheden. We vertellen niet alles of geven er een draai aan, omdat we de ander geen pijn willen doen of niet brutaal willen overkomen. Hoe mooi is het dan, dat je kinderen hebt die gewoon zeggen wat ze vinden?

Voordat Jezus kwam was Johannes de Doper ‘THE MAN’. Maar toen Jezus op het toneel verscheen, ging alle aandacht ineens uit naar Hem. Hij begon water in wijn te veranderen. Iets wat nog niet eerder was gebeurd. Mensen kwamen naar Johannes om te luisteren naar een mooi verhaal en lieten zich daarna dopen. Maar toen Jezus verscheen, kwam er herstel. Ineens gebeurden overal wonderen: blinden zagen, kreupelen liepen, mensen met huidvraat genazen. Het was opwekking!

Ben jij weleens in slaap gevallen tijdens het bidden of het lezen van de Bijbel? Ik wel, en daar heb ik me best weleens schuldig over gevoeld. Daarom wil ik iets vertellen wat jou misschien helpt om er op een andere manier naar te kijken.

Doen we iets 'fout', dan wordt dit in de christelijke wereld al gauw thuisgebracht onder de noemer ‘zonde’. Toch zou je 'zonde' ook kunnen beschouwen als 'het verdoven van pijn'. Zondigen doe je namelijk doorgaans niet voor de lol. Waar iemand die pijn heeft (en dus zondigt) in essentie behoefte aan heeft, is een plek waar je onvoorwaardelijk geliefd bent. INCLUSIEF je pijn en gebrokenheid. Jezus is die plek.

Voetbal is een grote passie van mijn zus. Ze speelde voor de KNVB en ging zelfs richting het Nederlands vrouwenelftal, toen ze vanwege gescheurde kruisbanden moest stoppen met spelen. Daarna haalde ze haar papieren om coach te worden en inmiddels is ze assistent-trainer bij het vrouwenteam van ADO Den Haag.

Je hebt een Saul nodig om een David te zien opstaan. Dit zei een vriend eens tegen mij tijdens een zendingsreis. Op dat moment worstelde ik met erkenning. Er zijn immers altijd mensen die je niet zien staan of niets met jou te maken willen hebben. Toch moet je dan doorgaan om je bestemming te bereiken.

Zoveel mensen lopen rond met het idee dat ze buitengesloten worden. Ze komen in situaties terecht die hen dat gevoel geven. In mijn leven begon het al vroeg: de strijd om erbij te willen horen. Heel lastig, want hoe blijf je jezelf te midden van mensen die verwachtingen van je hebben?