In het o zo bekende kerstverhaal laat God verschillende mensen weten dat de langverwachte Messias is geboren. Denk aan de herders en de wijzen uit het oosten. Arm en rijk komen tot Hem. En nog steeds! Soms hebben we het idee dat het één meer waard is dan het ander. Jezus werd in armoede geboren, notabene in een kribbe. Toch was het kraamcadeau niet mis: goud, wierook en mirre. Voor beide is blijkbaar plaats in het koninkrijk.

Afgelopen zomer ben ik met mijn gezin op vakantie geweest naar Zuid-Frankrijk: een prachtige, zonnige omgeving. En wat een bergen! Vanuit ons huisje keken we uit op de Morgon, een berg met een hoogte van maar liefst 2400 meter. We moesten en zouden deze met z’n viertjes beklimmen. Ons doel: de piek bereiken!

In het verhaal van de barmhartige Samaritaan zie je dat kracht stroomt op de plaats waar het ‘t meest nodig is. Daar waar de meeste chaos en ellende is, zeg maar. Om die kracht te laten stromen heb je een aantal dingen nodig. De barmhartige Samaritaan had, op het moment dat hij een gewonde man zag liggen, een eigen agenda. Hij was ergens naartoe onderweg. Als je de kracht van God wilt zien stromen in je eigen leven, kan het betekenen dat je je eigen agenda voor een bepaalde tijd aan de kant moet zetten. Er breekt iets in van God in je leven, en daar mag je gevoelig voor zijn.

In 1 Korintiërs 3:12 zegt Paulus dat we op het fundament (dat is Jezus) kunnen bouwen met goud, zilver, edelstenen, hout of stro. Van ieders werk zal blijken wat het waard is, als door het vuur heen. Dit Bijbelgedeelte gaat niet over de redding van je ziel, maar over hetgeen je bouwt of neerzet in deze wereld. De bijbel zegt dat dit onderworpen zal worden aan een vuurproef. Deze vuurproef zal uiteindelijk het goud in jou naar boven halen.

‘De kerk mag geen golfclub worden!’ Dat is wat ik God hoorde zeggen toen ik Hem vroeg naar zijn beeld van de kerk. Bij golfclubs kun je alleen terecht met een membershipcard. Ook word je geacht bepaalde certificaten in de wacht te slepen. En tot slot: natuurlijk draag je de juiste kleding, want anders hoor je er niet bij. Dat een golfclub eisen stelt is tot daaraan toe, maar in de kerk gaat het vaak niet anders. Ook hier hebben we onze ongeschreven regels en verwachtingen. Voorbeeldje: stel je voor, je komt als nieuweling binnengewandeld en bent niet op de hoogte van ‘de vaste zitplaats van tante Truus’ op de hoek van de rij… die met het kussentje er bovenop… dan is de oudstenvergadering begonnen!

Soms zijn we teleurgesteld in onszelf. We willen veranderen, maar het lukt niet. We zijn zo gefocust op verandering, dat we vast komen te zitten. We gaan goede dingen doen, om ons goed te voelen, niet omdat ze goed voor ons zijn. Dat breekt op. In de Bijbel staat: ‘Er is geen veroordeling voor hen die in Christus zijn’. We lopen als christenen dus rond met hét vaccin tegen schuld en schaamte, en toch lijken we er de grootste moeite mee te hebben dit toe te passen in ons eigen leven…

2 Koningen 7 vertelt ons het verhaal van een stad die belegerd en uitgehongerd wordt door de vijand. De situatie is zó schrijnend, dat er zelfs kinderen worden opgegeten! Vier mannen leven buiten de stadspoort vanwege een huidziekte. Ze komen op het idee om naar het kamp van de vijand te gaan. Voor hen is er toch geen hoop meer. Baat het niet, dan schaadt het niet!

Jezus zegt: Ik ben de opstanding en het leven. Als we deze volgorde aanhouden, betekent het dat er pas leven volgt na een opstanding. Maar voordat je op kúnt staan, moet je eerst zijn gestorven. En bij sterfte hoort verdriet… Laat dat nu iets zijn wat we liever uit de weg gaan!

Het beloningssysteem van onze wereld werkt als volgt: hoe meer je bezit, hoe meer je hebt bereikt. Je waarde wordt uitgedrukt in wat je hebt. Niet gek, want hier groeien we mee op. Je ontvangt geld of spullen op het moment dat je iets ‘goeds’ hebt gedaan of als je jarig bent. Vaak krijg je evenveel als je broers en/of zussen, want o wee als er oneerlijk verdeeld wordt! Ongemerkt koppelen we onze waardering in spullen aan de liefde die we ontvangen van mensen.