Word het wonder

Wonderen horen bij het evangelie, omdat we een God hebben die wonderen doet. Dat staat voor mij als een paal boven water. Maar wat verstaan we precies onder het woord ‘wonder’? Het is een buitengewoon ingrijpen van God in een schijnbaar hopeloze, menselijke situatie. Door deze goddelijke interventie spreken we van verlossing, voorziening en redding van Godswege.

Dat wonderen een gevoelig thema is onder gelovigen is een understatement. Dit komt eenvoudigweg doordat wonderen niet te verklaren zijn. En laten wij daar als mensen nu juist de grootste behoefte aan hebben. Binnen dit thema zijn er fervente voorstanders die beweren dat God altijd, iedereen en overal kan, wil en zal genezen. Daar tegenover staan mensen die beweren dat wonderen helemaal niet meer gebeuren en dat elke vorm van een wonder schijn of bedrog is, voortkomend uit psychosomatische trucjes. Vanwege mijn positie word ik vaak gevraagd hier een kant in te kiezen.

Wanneer we het Woord van God lezen wordt duidelijk dat de God van de Bijbel bekendstaat als een God van wonderen. Hij deed ze graag om zijn liefde aan zijn volk te bewijzen. Jezus, in het bijzonder, ging rond en genas iedereen die door de duivel was overweldigd. Als een ware Herder genas en herstelde Hij gebroken harten en levens. Vóór zijn vertrek naar de hemel gaf Hij zijn volgelingen specifiek de opdracht om op dezelfde wijze door te gaan.

Op basis van deze instructie zien we hoe sommigen van ons gebedsdiensten organiseren en mensen de handen opleggen om uit te voeren wat Christus ons heeft opgedragen. Dit leidt vaak tot grote successen, maar ook tot grote teleurstellingen. Wanneer de wonderen uitblijven gaan we op menselijke wijze op zoek naar oorzaken. Aan God kan het niet liggen, Hij is almachtig, dus ja, dan moét het aan ons liggen. We zouden nog moeten vergeven, méér moeten gaan geloven of nog gezonder moeten gaan leven. Bovendien moeten we geluk hebben met onze genen.

De onderbouwing van deze gedachte komt onder andere uit 1 Petrus 2:24: ‘Hij heeft in zijn lichaam onze zonden aan het kruishout gedragen, zodat wij, dood voor de zonde, rechtvaardig zouden leven. Door zijn striemen bent u genezen.’

In dit Bijbelgedeelte staat dat je genezen bént. Dus waar wachten we op? Kom op, laten we erop gaan staan en ons vasthouden aan die belofte! Vervolgens ontstaat er een krampachtige vorm van inspanning, waarbij mensen het ongrijpbare grijpbaar proberen te maken. 

In deze tekst staat echter meer dan alleen ‘je bent genezen’. Je leest dat we door het offer van Christus gerechtvaardigd zijn. Nou, ik weet niet hoe het jou afgaat, maar ik merk dat ik dat nog altijd een uitdaging vind om als een rechtvaardige te leven. Maar is het dan niet Gods wil dat we dat doen? Zeker wel! Net zoals het Gods wil is dat we gezond zijn? Precies! Maar zijn wil op aarde is elke dag een uitdaging. Jezus heeft ons geleerd om te bidden: ‘Laat Uw wil geschieden.’ Als Hij ons vraagt te bidden om zijn wil te laten gebeuren, dan is het een feit dat dit niet altijd gebeurt. Wanneer je dan hardop zegt dat het altijd Gods wil is om mensen te genezen, insinueer je eigenlijk dat het de wil van God is die mensen beter maakt. En dat is in mijn ogen niet het geval. Het is het volbrachte werk van Christus wat dit doet. Jezus heeft de prijs betaald, en leven in het volbrachte werk, groeien in discipelschap, betekent dat je elke dag je kruis opneemt en omgaat met de uitdagingen die je tegenkomt.

Als je je enkel en alleen richt op gegarandeerde wonderen, ga je voorbij aan de dagelijkse worsteling van het leven. Sommigen zullen denken: moeten we ziekte dan in ons leven verwelkomen? Nee, natuurlijk niet! Zodra ziekte zich aandient, gaan we op zoek naar herstel. We zoeken hulp bij artsen en uiteraard bij Jezus. Maar als het een worsteling is, of als wonderen uitblijven, denk dan alsjeblieft niet dat het aan jouw manier van bidden of geloven ligt. Jezus had altijd te maken met twijfelaars en mensen met weinig geloof. Het was genoeg voor Hem om mee te werken. Als we onszelf de schuld geven van wat ons overkomt, denk ik dat we alleen maar zieker worden. Laten we eerlijk zijn: als ziekte een straf is als gevolg van zonde, dan zou iedereen ziek moeten zijn. Maar gelukkig is dat niet het geval.

Een vriend van me wees me eens op het volgende. In de tijd van Jezus waren er geen medische voorzieningen, helemaal niks! Dus wat deed God? Hij voorzag in de nood van die tijd, die veelal gericht was op lichamelijke nood. Tegenwoordig zijn we gezegend met vele vormen van medische hulp en begeleiding. Maar wat is op dit moment de grootste nood in de wereld? Ik geloof: de mens die ziek is in zijn hart. Ver verwijderd van God, eenzaam, worstelend. Dit zette me aan het denken: wat zou de boodschap van Jezus zijn in onze huidige maatschappij?

Wanneer Jezus ons opdraagt om zieken de handen op te leggen, nemen we dat vooral letterlijk. Maar de Bijbel is ook een symbolisch boek. Jezus genas altijd op verschillende manieren. Nooit steeds op dezelfde manier. Zou Hij ons mensen dan willen beperken tot één methode? Jezus raakte de melaatse man aan. Hij was zo besmettelijk als metaalroest, maar toch deed Hij het. Zou Jezus met ‘zieken de handen opleggen’ meer hebben bedoeld dan alleen mensen letterlijk de handen opleggen? Wellicht ook dat we de mensen in hun ziekte en pijn mogen aanraken? Dat we betrokken mogen zijn en hun innerlijke wonden in zijn naam mogen genezen?

Om stroom te verkrijgen, hebben we zowel een plus- als een minpool nodig. Niet alleen een plus of een min. Daarom geloof ik dat het niet simpelweg gaat om de stelling ‘God geneest altijd’, zonder de uitleg van de worsteling die iedereen kent. Maar het is ook zeker niet de stelling dat ‘God niet geneest’ of ‘soms wel en soms niet’. Jezus heeft de prijs voor wonderen betaald, net als voor vergeving van zonden. Ik mag in het hier en nu de uitdaging aangaan om meer en meer op Hem te gaan lijken.

Ik heb een diep geloof en vertrouwen ontwikkeld dat Hij, in alles wat er in mijn leven gebeurt, bij me is. Hij weet ervan, kent de weg, en ik volg Hem. Ik vertrouw Hem voor wonderen en voor de kracht om te overleven, mét alle uitdagingen die daarbij op mijn pad komen. Naar mijn mening heb je twee opties:

(1) Je ontvangt je wonder.
(2) Het wonder komt tot stand door hoe je omgaat met dat wat je overkomt.

Ingewikkelder is het niet. Weet je wanneer het ingewikkeld wordt? Als we elkaar veroordelen om elkaars manier van geloven, bidden, ontvangen of vertrouwen. Laten we dit overlaten aan het individu en, nog belangrijker, aan de Heilige Geest.

Ja, ik geloof in wonderen en heb er veel van in mijn leven gezien. Toch heb ik er nooit volledige controle over gekregen. Ik ben dankbaar dat ik Hem nu kan vertrouwen, zowel op de momenten dat ik wonderen zie als op de momenten dat ik ze niet zie. Jezus blijft Dezelfde. De God die ons zo liefheeft, heeft ons in deze wereld met uitdagingen geboren laten worden. En als je het mij vraagt zijn de donkere dagen de zonovergoten dagen waard. Wat een cadeau!